Fushi yanayi ne na tunani wanda ke haifar da tashin hankali na zuci da sha’awar ɗaukar fansa. Kuma idan wannan tashin hankali ya zama tashin hankali, yana ƙara wutar fushi. Wani tashin hankali yana mamaye kwakwalwar mutum saboda abin da hankali ya rasa iko akai, kuma ya zama maras ƙarfi.

Don haka ne ma irin wannan mutum ya zama makaho da kurma wajen da’a da shiriya. Fushi rauni ne amma mutane suna daukar shi a matsayin karfi. Hasali ma, tartsatsin wuta ne da ke cinna maka wuta sannan ka kona wasu. Don haka, wannan wuta ba kawai tana cutar da kai ba, har ma tana cutar da wasu.

Sarrafa Fushi Ta Fuskar Alkur’ani

A matsayin mu na mutane muna shiga cikin motsin zuciyar mu (fushi) da yawa waɗanda ba za mu iya sarrafa su ba. Fushi na daya daga cikin su kuma mafi karfi ma. To mu kuma Allah ya fada mana a cikin Alqur’ani yadda zamu yi da shi. Don haka ne Alqur’ani a matsayin tushen bayanai da zai taimaka mana wajen gudanar da rayuwar Musulunci, yana da matukar muhimmanci. Allah ya yi mana nasiha da mu danne fushin mu a kowane hali, komai jarrabawa. Ya ambaci haka musamman a cikin Alqur’ani inda yake cewa:

Waɗanda suke ciyarwa a cikin sauƙi da tsanani, kuma suke kange fushi, kuma suke gãfarta wa mutãne, kuma Allah Yanã son mãsu kyautatãwa.
[Qur’an 3:134]

Wace babbar nasara za mu samu fiye da son Allah da kuma yadda suke cewa, kasancewa a cikin littafan shi masu kyau. Danne fushi yana kashe yanayin da zai iya yin muni da wuri don haka ne Allah ya shar’anta mana.

Allah ya ambaci danne fushi da yin afuwa akai-akai a cikin Alkur’ani mai girma ta hanyar bayar da misalan annabawan shi ma. Allah yana cewa a cikin Alqur’ani:
(Baban Annabi Ibrahim (AS) ya ce masa.

Ya yi barazanar cewa, “Ya kai Ibrahim! Idan ba ka hanu ba, to, lalle zan jefe ka har ka mutu. Don haka ka rabu da ni har wani lokaci mai tsawo!” Ibrahim ya ce: “Aminci ya tabbata a gare ka! Zan roki Ubangijina ya gafarta maka. Lalle ne Ya yi mini rahama.
[Alkurani 19:46-47]

Kamar kullum idan mutum bai da tabbacin yadda zai yi a kowane hali, yana buqatar kawai ya nemi Alqur’ani mai girma da neman shiriyar Allah sannan ya dubi Annabi Muhammad (SAW) ko magabata na qwarai don samun mafi kyawun aiki.

Wani irin wannan lamari na kame fushi ya zo a cikin rayuwar Annabi Muhammad (SAW) lokacin da wani mutum ya zo masa da wanda ya kashe dan uwan shi.

Anas bn Malik ya ce:

Wani mutum ya kawo wanda ya kashe dan uwan shi wurin Manzon Allah (SAW) sai Manzon Allah (SAW) ya ce: ‘Ku yafe masa,’ amma sai ya ki. Ya ce: ‘Ka ɗauki kuɗin jinin,’ amma ya ƙi. Sai ya ce: “Jeka ka kashe shi, amma sai ka zama kamar shi.” Sai wani ya riske shi ya tuna masa cewa Manzon Allah (SAW) ya ce: ‘Ku je ku kashe shi, amma sai ku zama kamar shi. .’ Sai ya sake shi.
[Sunan Ibn Majah]

Sarrafa Fushi Ta Fuskar Sunnah

Fushi yana daga cikin mugunyar waswasi na shedan da ke haifar da munanan ayyuka da yawa, wadanda Allah kawai ya san iyakar su. Don haka Musulunci yana da fadin gaske game da wannan mummunar dabi’a kuma Annabi Muhammad (SAW) ya bayyana magungunan wannan cuta da hanyoyin takaita illa daga cikin su akwai:

Neman Tsarin Allah Daga Shaidan

Mu`adh bin Jabal ya ruwaito cewa, daya daga cikin mutanen biyu ya zagi dayan na kusa da Annabi (SAW), har sai an gane fushi a fuskar daya daga cikin su. Sai Annabi (SAW) ya ce: “Hakika ni na san wata magana, cewa idan ya fade ta, fushin shi zai fita: “Ina neman tsarin Allah daga Shaidan, wanda aka kaskanta (A’ūdhu billāhi minash-shaiṭānir-rajīm). ).’
[Jami’ at-Tirmiziy 3452].

Yin Shiru

Manzon Allah (SAW) ya ce: “Idan dayan ku ya yi fushi, to ya yi shiru”.
[Imamu Ahmed ne ya ruwaito, Al musnad. Duba kuma sahihul-jaami, 693, 4027].

Domin kuwa mai fushi yakan daina kamun kai kuma yana iya furta kalaman kafirci ko tsinuwa, ko kalaman saki da za su ruguza gidan shi ko kuma kalaman batanci da za su jawo masa gaba da kiyayyar wasu. Don haka, yin shiru shine mafita wanda ke taimakawa wajen guje wa munanan yanayi.

Yin Zaune

Abu Zarr ya ruwaito cewa: Manzon Allah (SAW) ya ce mana: Idan dayan ku ya yi fushi alhali yana tsaye, to ya zauna. Idan fushin ya bar shi, to da kyau; in ba haka ba sai ya kwanta.
[Abu Dawud]