Ma’anar Sihiri A Cikin Addinin Musulunci

Sihiri babban laifi ne kuma yana daga cikin nau’ikan kafirci. Yana daga cikin abubuwan da aka jarraba mutane da su, a lokutan baya, da kuma a halin yanzu, a cikin al’ummomin da suka gabata, a lokacin jahiliyya da wannan al’umma.

A cewar Shari’ah, ma’anar sihiri ita ce abin da masu sihiri suke yi don su ruɗe mutane da rikitar da su, ta yadda mai kallo ya ɗauka cewa da gaske ne alhalin ba haka ba ne. Kamar yadda Allah ya ce dangane da masu sihirin Fir’auna:

“Suka ce: ‘Ya Musa! Ko dai ku fara jifa ko mu ne farkon masu jefawa?’ Musa ya ce: ‘A’a! Igiyoyinsu da sandunansu, da sihirinsu, suka bayyana a gare shi, kamar suna tafiya da sauri. Sai Musa ya ji tsoro a cikin ransa. Mu (Allah) Muka ce: ‘Kada ka ji tsoro! Lallai ne kai ne mafi rinjaye. Kuma ka jefa abin da yake a hannun daman ka. Za ta hadiye abin da suka aikata. Abin sani kawai, abin da suka aikata, makircin masihirta ne, kuma masihirta ba zasu ci nasara ba, gwargwadon iyawarsa.” (Ta-Ha 20:65-69).

Sihiri yana iya haɗawa da abubuwan da mai sihiri ke aikatawa yayin ɗaure ƙullin da yake hurawa a kan su, kamar yadda ake magana a cikin Alqur’ani.

Fassara ma’anar:

“Kuma daga sharrin masu sihiri idan sun yi busa a cikin kulli.” (Sura: Al-Falaq 113:4)

Kuma yana iya zama tattare da wasu abubuwan da suke sarrafa su ta hanyar Shaidanun, don haka suna aikata abubuwan da za su iya shafar tunanin mutum ko kuma su sa shi rashin lafiya; za su iya haifar da rarrabuwar kawuna tsakanin namiji da matarsa, har ta kai ga yi masa kallon kyama, ko kuma yasa ta tsani mijinta ko kuma a raba ta da shi. Wannan kafiri ne bayyananne kamar yadda Alqur’ani ya fada.

Allah ( تعالى ) yana cewa:

“Sun bi abin da Shaidanun suka bayar (karya da sihiri) a zamanin Sulaiman. Sulaiman bai kafirta ba, kuma amma shaitanun sun kafirta, suna karantar da mutane sihiri.” [Sura: Baqarah 2:102]

Allah ya sanar da mu cewa (Shaidanun) sun yi kafirci ta hanyar koyar da mutane sihiri.

Sannan Ya ce: (Tafsirin Ma’anar):

“Kuma da abin da ya sauka a Babila zuwa ga malã’iku biyu, Hãrũtu da Mãrũta, kuma bãbu kõwa daga cikin waɗannan biyun (malã’iku) da ya sanar da kõwa, sai sun ce: “Lalle ne mu, fitina ne, sabõda haka kada ku kafirta sihiri daga gare mu)” [Sura: Baqarah: 102].